Nieuw album - Avril Lavigne

Officieel komt het nieuwe album van Avril Lavigne pas 5 november uit. Het is al te koop in de pre-order en alle liedjes van het album zijn uitgelekt op YouTube, wat te verwachten is als mensen er al bij kunnen, voor hij officieel in de winkels ligt. Natuurlijk heb ik alle songs al beluisterd en ik ben niet enthousiast over dit album van Avril. In deze blog gat ik ieder nummer bespreken en mijn mening geven. Je hoeft ze natuurlijk niet allemaal te luisteren, maar als je van Avril's muziek houdt is het misschien wel leuk. 

Song beoordeling 

* Track 1. Rock 'N Roll 

Haar album begint met het nummer Rock 'N Roll. Nou, wat zal ik erover zeggen. Deze song is alles behalve rock. Je hebt de gitaar, maar de rest ontbreekt. Je hoort op de achtergrond dat er een beetje gekloot is met elektronische geluiden, die echt niet door een instrument zijn gemaakt. De tekst is slap. Er zit geen diepgang in en ze gilt maar een beetje dat ze dat ze niets om haar uiterlijk geeft en dat ze nog steeds rockt. Sorry Lavigne, die jaren zijn helaas voorbij. Je bent een popartiest. Dat is iets heel anders dan de rockartiest die je vroeger was.

Over de clip. Ik vind er niets aan. Allereerst maakt ze reclame voor haar Sony telefoon, dat past niet in een goede videoclip. De kus snap ik ook niet. Lavigne is net een paar maanden getrouwd met Chad Kroeger en ze kust een meisje? Dat past ook helemaal niet in het verhaal. Daarnaast vind ik het slecht geacteerd van Lavigne, ze had wel wat acteerlessen mogen volgen. 

* Track 2. Here's to never growing up 

Haar eerste videoclip van dit album. Ze gaat een beetje terug naar haar debuut song Complicated. Je hoort het aan de gitaarriff in de coupletten, die zijn vergelijkbaar met Complicated. Ze gebruikt een beetje hetzelfde. Alleen haar manier van zingen past er niet echt bij. Het lijkt alsof ze het saai vind om te zingen. Iedereen zegt dat Lavigne opgeroeid is en dat ze daarom niet zoveel muziek meer maakt zoals ze vroeger deed, gevoelige, diepgaande songs. Ik weet wel beter. Ze is zelf bang om volwassen te worden. Lavigne is 29 jaar en denkt nog steeds dat ze 17 is, zo oud was ze toen ze doorbrak. Toen ze jonger was vond ik haar een stuk volwassener klinken en doen als dat ze nu is. Daarom voel ik ook niets voor de tekst. Radiohead? Drunk? Kiss my ass? Wat een vreemde taal toch allemaal. Nee, niets voor mij. De clip zelf vind ik wel mooi gevonden. Ze ziet er bijna hetzelfde uit als in haar clip van Complicated alleen een andere haarkleur en een stukje dikker.

*Track 3. 17 

Van 17 is geen videoclip. Wel was deze vroegtijdig bekend, omdat ze hem live heeft gezongen in de Viper-room. Allereerst over de muziek. Het is niet mijn smaak. Ik vind het te pop-achtig klinken. Ik hou niet van popmuziek. Het is weer de manier waarop ze zingen, wat me niet zo aanspreekt. Ze kan zoveel meer met haar stem. Het blijft heel de tijd een beetje eentonig en daarna gaat ze gillen. In haar voorgaande albums heeft ze bewezen dat ze meer kan zingen dat op deze eentonige manier, waarom laat ze ons dat niet horen? 

De tekst vind ik wel leuk. Ik ben zelf ook zeventien en ik herken mezelf er soms wel in terug. We're on the top of the world / acting stupid for fun, all we needed was love / didn't care about anything, dat soort uitspraken kan ik me wel in vinden. Je bent jong, je leeft! Lavigne kijkt hier terug naar de tijd dat zij zeventien was. Ik snap best dat ze dat mist, ze was een stuk leuker toen ze zeventien was!

* Track 4.  Bitchin' summer 

Bitchin' summer. Ik maakte me een beetje zorgen om de titel. Het klinkt niet echt heel erg leuk. Toen ik de song luisterde kwam ik daar wel op terug. Het is helaas wéér een popsong die ze gemaakt heeft. Ik zou hier niet zomaar naar luisteren, omdat ik het mooi vind. Alleen op een feestje als de school voorbij is, om de zomer te vieren. Daarvoor is het ook bedoeld. Ik ben verder niet fan van de tekst. Het is weer veel schelden en veel herhaling en een beetje "oh oh oh". Het rap stukje op het einde, niet doen Lavigne. Dat verpest het liedje een beetje. Ze doet me op deze manier een beetje denken aan Kes$ha. Lavigne denkt ook dat ze hier eeuwig jong kan blijven.

* Track 5 Let me go - ft. Chad Kroeger 

Allereerst, mooie clip. Het past helemaal bij de muziek en de sfeer van de tekst, omdat het allemaal wat rustiger is. De clip komt op mij een beetje als een tragisch verhaaltje over, wat je ook terug hoort in de muziek. De piano, het stukje viool. Erg mooi gedaan. Alleen die tablet... Dat klopt niet. Net als in Rock 'N Roll maakt ze weer reclame, niet doen. Dat verpest meteen heel de sfeer, die tablet. Dit is een ballad van het album en dit vind ik een van de betere nummers. Lavigne laat hier echt haar stem horen en de tekst vind ik ook heel mooi gevonden. Het is een duet samen met haar echtgenoot Chad Kroeger, leadzanger van de band Nickelback. Van zijn stem ben ik niet zo'n fan, maar het is wel mooi gebracht en leuk voor hun dat ze samen een liedje hebben gemaakt. Leuk om te weten:  Toen het koppel dit nummer schreef, waren ze nog niet met elkaar. Toen ze een relatie met elkaar kregen, hebben ze het einde aangepast. "I've broken free from those memories, i'm let it go. Don't let me go."
Mooie afsluiting van de song!

* Track 6. Give you what you like 

Seks, dat is waar dit nummer over gaat. Zo heb ik het geïnterpreteerd. Dit is een van de songs met een nieuw probeersel van Lavigne een nieuw soort stijl. Een wat rustiger nummer, met een beat eronder en nieuw soort instrumenten, een beetje Spaans getint. Ik ben niet onder de indruk van de tekst, hierdoor begin ik een hele seksscène voor me te zien, nee bedankt! Ook vind ik dit nummer niet bij haar stem passen en ook niet bij haar sound. Ze heeft dit nummer samen met Chad Kroeger geschreven, misschien terwijl ze bezig waren? Jammer Lavigne, ik vind het geen goed nummer!

* Track 7 Bad girl - ft. Marilyn Manson 

Leuk! Een duet met Marilyn Mason, dacht ik. Misschien helpt dat haar om terug te komen naar de rock. Ik vond het een teleurstellend nummer eerlijk gezegd. Ik had er meer van verwacht. De tekst vind ik niets aan, ook dit is weer met allemaal seksbeluste gevoelens. Je kunt het ook niet echt een featuring noemen, want het enige wat Marilyn Manson doet is een beetje screamen op de achtergrond. Lavigne gilt heel het nummer, wat ook niet past bij haar stem. Ze doet me ook te veel denken aan Taylor Momsen van The pretty reckless. Het lijkt wel alsof Lavigne haar eigen stijl niet kan vinden?
De muziek zelf vind ik heerlijk klinken, helemaal mijn smaak, alleen jammer dat Avril het zo moet verpesten met haar stem. Alleen vind ik het einde ook jammer. Rond de 2 minuten zingt ze: "I'll be a bad girl."
Die bewerking van haar stem vind ik ook niet mooi, jammer, maar weer misgeschoten.

*Track 8 Hello Kitty

Ka-ka-ka Kawaii. Dit is naar mijn mening het allerslechtste nummer van haar hele album. Het is een volledige elektronisch nummer. Het doet me denken aan een mix van Kesh$a, Katy Perry en een Miley Cyrus met keelontsteking. Lavigne gaf zelf al aan dat ze aan het experimenteren was met verschillende stijlen, maar ik vind hier niets aan. Het past gewoon niet bij Avril. Elke andere wannabe elektronische pop artiest zo dit kunnen maken, maar dit klinkt gewoon niet. Slechte tekst, ze verzint gewoon maar wat leuke rijmpjes. De mix zelf vind ik ook niet mooi en die Japanse woorden had ze ook weg moeten laten, waarschijnlijk heeft ze geen flauw benul wat het betekent. Ze heeft dit nummer geschreven uit haar obsessie voor Hello Kitty. Een beetje te obsessief? Dat je zulke slechte teksten gaat schrijven? Je laat je talent links liggen, Lavigne. Naar mijn mening is dit haar slechtste song ooit.

* Track 9. You ain't seen nothin'yet 

Deze song doet me een beetje denken aan de titelsong voor een film. Het klinkt in mijn oren vrij film-achtig, voor een of andere romantische komedie. Zelf ben ik geen fan van deze song, maar het is niet zo slecht als sommige andere nummers van dit album. Ergens doet het me een beetje denken aan Selena Gomez / Hilary Duff / Kelly Clarckson. Het is een doorsnee popsong. Niets mis mee, maar ik vind het jammer dat de tekst weer niets speciaals is. Geen emoties, geen levensverhalen.

*Track 10 Sippin' on sunshine 

Het eerste wat ik dacht bij het horen van dit nummer: "Wow, dat lijkt op de sound van Taylor Swift." De muziek deed me heel erg denken aan "We are never ever getting back together." Dat "Whiehoe, whiehoe" tussendoor maakte het helemaal af. Dit nummer lijkt op de stijl van Swift. Wat me ook teleurstelt. Dit album van Avril begint steeds meer te lijken op een kopie van songs van andere popartiesten.
Over de tekst, ik vind hem wel mooi, ook iets wat je in de zomer kunt maken, vooral door het gejuich rond de 2 minuut 38. Je krijgt zin in de zomer, maar het is helaas al voorbij. De song is niet verkeerd, maar weer niet spectaculair.


*Track 11 Hello Heartache

Officieel had ze dit nummer geschreven voor haar album Goodbye Lullaby, maar ze heeft hem er toch niet op uitgebracht. Dat vind ik beter ook, dat zou niet bij die stijl passen. Voor mij is het een beetje een te vrolijk nummer voor een break-up song. "La, la la la, Hello heartache." Weer doet het me denken aan Taylor Swift, wie ook altijd veel te vrolijk zingt over haar Break-ups. Deze song gaat over Deryck Whibley haar ex, met wie ze 3 jaar getrouwd was en 4 jaar een relatie mee gehad heeft. Dat hoor je meteen als je goed naar de tekst luistert en aangezien bijna heel Goodbye lullaby een album is over het verwerkingsproces van haar scheiding, is het bijna zeker dat dit over Deryck gaat.
Het is weer niet mijn smaak, veel te vrolijk voor een break-up song.

* Track 12 Falling fast 

Dit liedje schreef Lavigne toen ze voelde dat ze verliefd begon te worden op Chad Kroeger. Ik vind het persoonlijk een van de betere nummers op haar album. Haar stem klinkt eindelijk een beetje gevoelig en ze probeert wat meer andere toonsoorten een te slaan. De gitaar die erbij speelt vind ik mooi, gewoon een rustig liedje. De tekst klinkt erg lief en ik kan mezelf er wel in vinden. Verliefd worden, dat is altijd heerlijk. Je begint op iemand te vallen, je begint iemand leuk te vinden en voelt je blij en gelukkig als je diegene ziet. Heerlijk nummer om bij weg te dromen!


* Track 13. Hush Hush

Hush hush. Bij de titel moest ik denken aan weer een soort dance nummer dat een beetje op Hello Kitty lijkt. Dat zingen artiesten wel vaker op een uptempo dance/electronic nummer. Hush hush. Tot mijn grote verbazing was het een ballad. De piano vind ik erg mooi klinken, goede toonsoort en de drum op de achtergrond geeft het nummer toch wat meer power. De tekst is een beetje zielig. Ook dit nummer gaat over Deryck Whibley. Lavigne baalt ervan dat het is misgelopen. Toen ze met hem trouwde was ze pas 21. Ze was te jong en dacht dat Whibley haar grote liefde was. Uiteindelijk wilde ze bij hem weg. Ze voeldezich beperkt door hun huwelijk, maar ze voelde nog steeds veel voor hem. 

Ik vind het een mooie tekst. Het is moeilijk iemand los te laten als je veel van diegene houdt en door te gaan met je leven. Mooie song en een mooie afsluiting voor deze cd. De laatste twee songs redden de rest van haar cd een beetje.

De veranderingen van Lavigne 

Avril Lavigne is door de jaren heen heel erg veranderd. In de twaalf jaar dat ze actief is in de muziekbusiness heeft ze geen enkel album uitgebracht dat lijkt op haar voorgaande albums. Op zich is dat wel goed, want dat bied variatie. Ze laat zien wat ze kan. Alleen, naar mijn mening is dit nieuwe album, zonder titel, de mist in gegaan. Ze experimenteert met nieuwe stijlen, maar probeert daardoor andere artiesten na te doen lijkt het soms. Zoals ik al noemde lijken de meeste van haar songs een beetje op die van Taylor Swift /Kelly Clarkson / Ke$ha. Dat vind ik zonde. Lavinge kenmerkte zichzelf juist door de vele variaties die ze bood op haar voorgaande album, maar dat bleef wel haar eigen stijl. Haar eigen ideeën en haar eigen muziekgenre. Nu begint ze gewoon op de mainstream te lijken, dat is zonde. 

Daarnaast lijkt het alsof Lavigne heel erg bang is om oud te worden. De eerste 9 songs op haar album gaan allemaal over jong zijn, feest vieren, lak hebben aan de regels. Dat vind ik jammer. Je hoort vaak reacties dat Avril Lavigne gewoon ouder is geworden en meegroeit met haar muziek. De teksten en de muzieksoort die ze op dit album heeft gemaakt zijn, voor haar doen, erg kinderlijk. Vroeger klonken haar songs juist volwassener. Dat mis ik op dit album gewoon een beetje. Eigenlijk maken alleen de ballads het album echt goed. De up-tempo nummers kun je niet echt volwassen en goed noemen.

Beoordeling

Ik zou Avril Lavigne zo graag een goed en hoog cijfer willen gegeven. Ze is al jaren mijn voorbeeld en mijn idool, maar door haar nieuwe houding, nieuwe huwelijk en nieuwe muziek is ze dat niet meer. Ze is veranderd. Ik vind haar niet meer zo leuk als eerst. Ik keek eigenlijk heel erg uit naar dit album, maar het heeft me zo teleurgesteld. Ik kan het daarom ook geen hoog cijfer geven. Er zitten een paar goede songs tussen, maar het is gewoon niet meer de Avril Lavigne van vroeger, die altijd zulke goede muziek wist te maken en zulke goede, krachtige, gevoelige teksten wist te schrijven. Ik vind  het heel erg jammer, maar ik moet eerlijk zijn. Het album krijgt van mij een 4,5

Eigenlijk wilde ik het nog lager geven, maar songs als: Hush Hush / Falling fast / Let me go en 17 hebben het een beetje omhoog gehaald, maar hoger kan ik echt niet geven. Het was in mijn ogen gewoon slecht, voor zo'n goede artiest. 

Dit was een lang blog, met veel muziek. Ik hoop dat jullie het toch leuk vonden om te lezen en te beluisteren! Mijn vraag aan jullie:

Wat vind jij van het nieuwe album van Avril Lavigne, welk cijfer zou jij het geven?